KohaDitore: Ambassador Rapp, mirësevini në Kosovë, është mirë t’ju kemi këtu.
Ambassador Rapp: Është mirë të jem këtu.
KohaDitore: Ju tashmë keni pasur disa takime gjatë ditës. Cilat janë përshtypjet tuaja prej këtyre takimeve?
Ambassador Rapp: Ato ishin shumë produktive dhe jam shumë i kënaqur me diskutimet, dhe, mendoj, nga guximi i qeverisë dhe liderëve të këtij vendi që të përballen me nevojën për të ndërmarrë veprime në këtë sferë të llogaridhënies në lidhje me pretendimet që dolën në dritë nga raporti i Marty-it.
KohaDitore: Sigurisht, meqë jeni Ambasador për Krime Lufte, çështja kryesore ishte – supozoj – Gjykata Speciale…
Ambassador Rapp: Po…
KohaDitore: …ndërsa Kuvendi i Kosovës pritet të votojë rreth krijimit të Gjykatës Speciale së shpejti, gjykatë kjo që do të trajtojë, siç e përmendët, rastet që mund të dalin nga puna e Task Forcës që hetonte pretendimet nga raporti i Dick Marty-it. Andaj, pse është kaq me rëndësi që të kemi një votë të Kuvendit të Kosovës rreth Gjykatës Spceiale, një votë në favor të saj?
Ambassador Rapp: Paj, është qenësore që të ketë llogaridhënie për këto krime. Tani, ne e pranojmë (faktin) se në Kosovë janë kryer krime të tmerrshme në vitet 1998 dhe 1999, gjatë kohëzgjatjes së konfliktit dhe sigurisht se e dimë se shumica e këtyre krimeve ishin spastrim etnik i kryer nga forcat serbe, dhe Shtetet e Bashkuara, bashkë me aleatët tanë në NATO, intervenuan për ta ndalur spastrimin etnik, dhe pastaj kemi qenë të përfshirë me Kosovën në procesin e ndërtimit të institucioneve dhe të njohjes dhe përkrahjes së pavarësisë së Kosovës, dhe që ajo të zë vendin e saj në mesin e familjes së kombeve, dhe ne vazhdojmë të bëjmë këtë.
Por, e dini se gjatë luftërave në ish-Jugosllavi, përfshirë konfliktin në Kosovë, janë kryer krime të tmerrshme. Ne e kemi përkrahur krijimin e Tribunalit Ndërkombëtar për Krime Lufte në Jugosllavi. Unë kam punuar në tribunale tjera, në Tribunalin e Ruandës, dhe po ashtu në Gjykatën Speciale për Sierra Leone, si Kryeprokuror, por jo edhe në ICTY, por ne besuam shumë se institucionet kishin nevojë të hetonin pretendimet për krime të rënda që janë kryer nga të gjitha palët gjatë atij konflikti. Dhe, ai ishte në gjendje të bëjë atë, jo për kënaqësinë e secilit, por kur bëhet fjalë për kryesit e mëdhenjë nga Serbia – njerëzit si z. Milosheviq, apo Shainoviq, dhe të tjerët. Qartë, kishim dhe raste nga Bosnja, rasti i Karaxhiqit në të cilin së shpejti do të kemi një aktgjykim, Mladiqit, që së shpejti do të përfundojë dhe raste tjera. Por, kur bëhet fjalë për pretendimet nga Raporti i Marty-it, Tribunali (i Hagës v.j.) nuk ishte në gjendje t’i shqyrtonte ato dhe sigurisht, ato që Senatori Marty gjeti, dhe që u konfirmuan nga Ambasadori Williamson, që ishte pararendës i imi në postin që kam tani dhe më pas shërbeu për një kohë si Shef i Task Forcës Hetuese Speciale, është se ka bazë për të ngritur akuza për këto pretendime dhe për gjykim për to. Dhe, nuk është e mundur që këto të bëhen në ICTY, sepse po e mbyllim atë institucion, andaj kemi nevojë për një gjykatë – një gjykatë të pavarur që ta bëjë këtë. Ka disa sikur prej Serbisë dhe Rusisë dhe disa vendeve tjera, që do të donin të kemi një gjykatë ndërkombëtare të OKB-së. Ne nuk mendojmë se kjo është e nevojshme. Ne gjithmonë e mendojmë qasjen më të mirë që vet vendi të ndërmarrë veprim dhe të themelojë një institucion me pavarësi të mjaftueshme për të siguruar se pretendimet pastrohen, se njerëzit që janë fajtorë shpallen fajtorë, ndërsa ata që janë të pafajshëm shpallen të pafajshëm. Dhe qasja më e mirë për ta bërë këtë është përmes legjislacionit të vendit dhe kjo do ta bëjë këtë.
KohaDitore: Thoni se kemi nevojë për një gjykatë, por në anën tjetër thoni se nuk është e nevojshme që të kemi një tribunal të OKB-së, që do të thotë se preferoni që Kuvendi ta votojë…
Ambassador Rapp: Po.
KohaDitore: Por çka nëse nuk e voton? Do të ketë një Tribunal të OKB-së? Kjo është alternativa e vetme?
Ambassador Rapp: Po, të jem i sinqertë, nëse nuk e kemi këtë Gjykatë. Mendoj, në një moment njerëzit flisnin për mundësinë që të ketë një gjykatë të BE-së, por formula me të cilën është pajtuar BE-ja është një gjykatë e Kosovës e themeluar me legjislacion të Kosovës, por me financim dhe përkrahje aktive nga BE-ja. Kjo është qasja e tanishme. Nuk mendoj se është e mundur të kemi dhe një tjetër lloj institucioni të BE-së marrë parasysh se do të kishim nevojë për pajtimin e të 28-të vendeve anëtare nëse do të bëjnë diç. Por, nëse nuk është ky institucion atëherë jam i sigurt se ne do të vazhdojmë të kemi presion në Kombet e Bashkuara për të krijuar një Gjykatë të OKB-së. Çdo gjashtë muaj unë marr pjesë në raportimin e prokurorëve dhe kryetarëve të tribunaleve për Jugosllavi dhe Ruandë, diç që që nga viti 2003 ndodhë në Këshillin e Sigurimit të OKB-së çdo qershor dhe çdo dhjetor, dhe në disa vitet e fundit çdo herë ngriten pyetje në lidhje me këto pretendime dhe rreth nevojës për një gjykatë të caktuar, një gjykatë ndërkombëtare që ti adresojë ato. Dhe përgjigja jonë është se një gjë e tillë nuk është e nevojshme, sepse mund të ketë një institucion i themeluar sipas ligjit vendor. Dhe sigurisht, së voni kemi thënë se ky tribunal special për Kosovën mund të kryej punën. Por, nëse ai nuk krijohet atëherë ne nuk do të kemi argumentin tonë. Nuk do të ketë drejtësi në këto raste andaj ne nuk do të mund të jemi konsistent përballë idesë së drejtësisë dhe llogaridhënies dhe të vëmë veto ndaj ndonjë rezolute, andaj edhe nuk do ta luftojmë, dhe ai do të krijohet dhe do të jetë gjykatë e OKB-së që do të zgjasë më shumë dhe do të hetojë dhe gjëra që mund të shkojnë shumë përtej këtyre pretendimeve, por, mendoj se në fund mund të bëhet ashtu që me gjasë të emërohen njerëz që nuk e kanë në zemër interesin më të mirë të Kosovës së pavarur dhe do ta përdorin atë si mjet për ta dobësuar Kosovën.
KohaDitore: Ju disi e leni mundësinë që një gjykatë e mundshme e OKB-së të anojë politikisht kundër pavarësisë së Kosovës, që do të thotë çka? Se historia e Kosovës do të jetë nën llupë më shumë se sa krimet individuale?
Ambassador Rapp: (Të them) së pari, unë kam punuar në institucione të OKB-së dhe e di si funksionojnë ato. Ato mund të bëjnë punë të mirë, ato ndonjëherë mund të marrin kohë dhe mund të mos arrijnë çdo gjë për çka themelohen. Por, brenga të cilën shumë prej nesh mendoj se do ta kishim – dhe e kemi parë këtë në të kaluarën – është me prokurorët që më shumë duan kryetituj në media dhe rëndësi (për vete) dhe mund të shtyejnë përpara raste që nuk janë të bazuar fuqishëm dhe që bëjnë shumë dëm, por që në fund të ditës nuk rezultojnë me kurrfarë dënimesh. Dhe institucionet ku njerëzit duan të mbeten në punë dhe të fitojnë paga të larta për periudha të gjata të kohës në të vërtetë nuk e kryejnë punën. Jam i bindur se po të kishim një institucion ndërkombëtar ne do të punonim shumë me të tjerët për tu siguruar që kemi një personel të mirë dhe njerëz me përvojë aty. Por, do të zgjaste më shumë. Dhe ne do të ishim në situatë ku nuk jemi në gjendje të sigurojmë që secili që emërohet do të jetë po aq i zellshëm dhe profesional sikur që mendoj se do të jenë në një tribunal special për Kosovën. Unë jam emëruar nga Carla del Ponte në pozitën time (në Tribunalin e Sierra Leones v.j.) dhe ka shumë gjëra që Carla i ka bërë që mendoj se ishin të përshtatshme. Në anën tjetër, ajo ishte një person që gjithmonë dëshironte të fitojë shumë vëmendje për veten dhe për zyrën e saj, dhe po ashtu nganjëherë kishte idenë se i duhej të përndjekë secilën palë të secilit konflikt.
KohaDitore: Ajo ishte burimi i parë i akuzave të Dick Marty-it…
Ambassador Rapp: Dhe ajo kishte qëndrime të fuqishme për nevojën e hetimeve. Por, në këtë etapë, mendoj se kemi nevojë për prokuror që ndoshta, ta themi kështu, është më pak në syrin e publikut dhe më shumë në gjykatore me dëshmitë dhe që kryen punën, se sa një që është si ajo, që mund të jetë posaçërisht i vlefshëm në një fazë të hershme kur është i nevojshëm vizibiliteti dhe shumë përkrahje politike për ti arrestuar të dyshuarit në ikje. Mund të ketë një kohë dhe vend për këto. Por tani mendoj se kemi nevojë për një tribunal me prokurorë shumë solidë dhe njerëz që janë të zellshëm rreth organizimit të rasteve, zhvillimit të planit për një numër relativisht të vogël – 10,12 të dyshuar potencialë – një gjykatë me jetëzgjatje të kufizuar – pesë vite, më së shumti – që e vendos një plan për ti sjellë ato raste bashkë në gjykim dhe apel. Jo të ngritë një rast sot dhe një tjetër katër vite prej sot, por një plan që e shikon të gjithë çështjen dhe e paraqet në gjykatë dhe e nis punën dhe e kryen atë në një mënyrë profesionale të cilën kushdo që e sheh nga jashtë do të thotë se po bëhet bazuar në dëshmi, bazuar në një qasje që mendoj se ata prej nesh që jemi prokurorë duam ta shohim, që është: nuk ndjek nëse nuk ke dëshmi vërtetë solide. Nuk e provon gjuajtjen vetëm për shkak se mund të ngritësh një aktakuzë me pak dëshmi, por siguroshesh që ke mjaft për ta kryer punën.
Koha Ditore: Është e qartë se Gjykata do të ketë një mandat të kufizuar brenda pretendimeve të Raportit të Marty-it dhe hetimeve që janë kryer nga Task Forca. Pikërisht kjo i bën shumë njerëz të konkludojnë se kjo është një gjykatë speciale vetëm për Kosovën, që do të thotë se e dallon Kosovën nga të gjithë të tjerët në rajon dhe njerëzit nuk e pëlqejnë faktin se kjo gjykatë do të përdoret vetëm për një numër të caktuar krimesh të një numri të caktuar të të akuzuarve, pa mundësinë që ajo të adresojë edhe krimet që nuk janë mbuluar nga Tribunali i OKB-së në Hagë, as ato që nuk janë mbuluar nga EULEX-i, i cili po ashtu ka patur një mandat për ti hetuar krimet e luftës. Andaj, disi, shumë njerëz ndjejnë se Kosova po veçohet krahasuar me vendet tjera të rajonit.
Ambassador Rapp: Paj, mendoj, qartë ka pasur gjëra tjera që kanë ndodhur në vende tjera, kur kishte më shumë raste kundër të gjitha palëve në disa vende tjera të konfliktit dhe po ashtu, kemi rastin e gjykatës shtetërore të Bosnjes, e cila pasoi me një jurisdikcion më të gjerë për rastet që nuk janë trajtuar në Hagë. Por, nuk keni një situatë në cilido nga këto vende, e dini, ku pretendimet e rënda që përfshijnë krime të cilave u është dhënë një besueshmëri nga raporte multilaterale, e që nuk janë ndjekur më pas nga vet njerëzit që ishin në institucione. Në vende tjera përpjekjet janë bërë, rastet janë nxjerrë, dhe kështu në këtë vend të caktuar… por ende mbetet kjo pjesë e mbetur e mandatit që duhet të trajtohet. Dhe, supozoj se mund ta trajtojmë atë duke krijuar një gjykatë të re të OKB-së, por kjo do të fokusohej ndoshta në shumë gjëra, por pak në këtë. Nuk është e thënë se do të siguroheshim se do të kemi një hetim të mirë, solid të çështjes në një mënyrë të cilën bashkësia ndërkombëtare do ta përkrahte. Andaj, kjo është pse kjo çështje është me rëndësi tani.
Mos harroni se ka krime tjera që janë kryer në Kosovë. Ne kemi intervenuar, dhe i kemi bindur aleatët tanë në NATO që të intervenojnë me ne për të ndalur spastrimin etnik, dhe krimet që kryesisht janë kryer këtu, dhe numri predominant i të pagjeturve është i shqiptarëve kosovarë, etj. Duhet të ketë drejtësi në këto raste.
KohaDitore: Kush do ta sjellë drejtësinë për ato krime? Marrë parasysh se tribunal i OKB-së po mbyllet, ndërsa EULEX-i nuk do të hapë raste të reja?
Ambassador Rapp: Paj, ne duhet të kërkojmë drejtësinë në sistemet kombëtare. Mos harroni se, dhe kjo është rregull në shumë vende tjera, sikur që dijmë, mendoj, meqë unë merrem me ICTY-në, ajo u mbyll dhe do të ketë raste tjera për krime sikur që është gjenocidi në Srebrenicë, dhe ato do të duhet të nxirren në nivel të vendit dhe kjo përfshinë bashkëpunimin mes prokurorëve në shtete të ndryshme të ish-Jugosllavisë. Dhe ka nevojë për një bashkëpunim më të thellë mes Prishtinës dhe Beogradit. Dhe, edhe pse e di që në përballjen dhe diskutimin me të mbijetuarit dhe viktimat e krimeve këtu, ka shumë mosbesim ndaj autoriteteve serbe, por ne i shtyejmë ato fuqishëm, shumë fuqishëm, që të ndjekin rastet.
KohaDitore: Ndjeni se gjykatat kombëtare në Kosovë, por edhe në rajon, janë të gatshme për ta kryer punën si duhet në trajtimin e krimeve të luftës?
Ambassador Rapp: Ato janë çdo herë e më të afta për tu përballur me sfidën. Mbajeni në mendje se nuk është lehtë të zhvillohet rasti kundër njerëzve të tu, dhe është po ashtu shumë e vështirë që të ngriten rastet kundër njerëzve të tu që janë në nivel më të lartë apo të mesëm, dhe sigurisht se ne shohim në Serbi se do të ketë raste për krime sikur ai në Qyshk, që ata së voni e kanë ndjekur. Ata mund të ndjekin tani një tjetër rast për Srebrenicën, dhe këta janë persona me etnicitet serb që ata po i përndjekin në Beograd, kështu që ata po bëjnë diç në këtë drejtim. Por, ende nuk po arrijnë shumë lartë në hierarki. Por, ne po vazhdojmë me këtë. Unë isha në Beograd para dy muajsh për tu bërë presion sërish, Natyrisht, ne kemi rastet tona që janë me interes të madh për SHBA-në – tre vëllezërit Bytyçi, që ishin këtu dhe më pas u vranë në Petrovo Selo.
KohaDitore: A është ky rast diku afër që të zbardhet? Na intereson edhe ne, meqë ata ishin shqiptaro-amerikanë…
Ambassador Rapp: Paj, ata janë, dhe ne po merremi me atë. Unë i kam takuar katër apo pesë herë dhe jam përfshirë në përpjekjet për të gjetur dëshmitarë për atë rast, duke takuar madje edhe drejtorët e agjencive të tyre të nivelit të lartë, kur isha atje në shkurt. Ka disa pista që po ndiqen, ka disa perspektiva, por është zhgënjyese që gjashtëmbëdhjetë vite pasi ata tre djem janë vrarë, e dini, kur ata ishin, siç mund t’ju kujtohet, në konflikt këtu, por kjo ndodhi pas konfliktit, kur ata u arrestuan për shkelje me pasaportë, dhe më pas u liruan, por u liruan në duart e vrasësve të tyre, dhe ka indikacione se kush është përgjegjës, por dëshmimi i kësaj me një mur të heshtjes që nganjëherë ekziston në këtë lloj organizatash paralimilitare ka qenë punë sfiduese. Dhe gjetja e provave të tilla që do të mundësonte zhbërjen e alibive që po përdoren nga disa prej njerëzve që ka gjasë se janë përgjegjës, në këtë po punohet tash dhe nuk do të heqim dorë nga kjo. Ne thjesht do ti rrimë gati kësaj. Unë vetë do të punoj për këtë dhe do t’ia kushtoj kohën time në këtë detyrë kësaj detyre dhe sigurisht se ambasadorët tanë në shtet do të jenë të përkushtuar për këtë. Dhe jemi thellë të përfshirë me Prokurorin Serb për Krime Lufte; kemi atje një Këshilltar Ligjor Rezident që punon me ta vazhdimisht duke përcjellur rastet, duke gjetur se çka do të bëjnë tutje, dhe kështu duam të shohim hapa të ndërmarrë për këto gjëra. Duam të shohim informatat shtesë rreth varrezave masive. Sapo isha duke folur me Komisionin Qeveritar për Persona të Pagjetur dhe ata mendonin se do të gjejnë 250 trupa në Rudnicë dhe më duket se i kanë gjetur 53 deri tani. Ata duhet të vazhdojnë këto përpjekje dhe ti gjejnë këta trupa, dhe kur njerëzit të gjinden, është e mundshme të identifikohen të dashurit, vendet ku janë vrarë, më pas rastet mund të ngriten, sikur që u thash mediave në Serbi, kundër njerëzve në nivelin më të lartë, dhe janë disa njerëz të nivelit shumë të lartë që po akuzohen në atë rast.
KohaDitore: Por, a mendoni se për këtë lloj të rasteve më përshtatshëm do të ishte të trajtohen nga sistemi jonë i drejtësisë, apo që ata të gjykohen nga Serbia? Sepse, vrasjet kanë ndodhur këto, së paku një numër prej tyre…
Ambassador Rapp: Është një nga aspektet më sfideuese në trajtimin e situatës në ish-Jugosllavi, sepse asnjë nga shtetet në rastet e krimeve të luftës nuk janë të gatshëm ti ekstradojnë shtetasit e tyre në një shtet tjetër, brenda apo jashtë rajonit. Ata thjesht nuk duan ta bëjnë këtë. Dhe kështu, kemi këtë që kemi. E kishim atë sfidë në fillim dhe një nga pikat në agjendë, edhe pse unë merrem me shumë çështje në Afrikë dhe vende tjera, është që kthehem dhe vazhdimisht bëjmë atë që mundemi për të forcuaar bashkëpunimin dhe për të krijuar situatën ku nëse nuk mund ta ekstradosh personin, atëherë na duhet të jetojmë me këtë. Por, kjo nënkupton se në shtetin ku është kryer krimi duhet hetuar përtej çdo mundësie, duhet punuar me shtetin ku banon individi, duhet punuar me autoritetin e prokurorisë, duhet zhvilluar rastin dhe duhet ngritur akuzën, dhe nëse dëshmitarët duhet të paraqiten përmes video-lidhjes, atëherë duhet përdorur video-lidhjen, dhe ti ndjekim ato 1, 2, 3, 4, 5, në kuptim të numrit të krimeve që kemi. Kurrë nuk do ti kapni të gjithë; nuk mund ti kapni të gjithë në tribunal ndërkombëtar. ICTY-ja sikur që e dijmë ka ndjekur 159. Natyrisht, shumë prej tyre përfunduan duke u transferuar prapa në rajon. Por, edhe proceset vendore nuk trajton aq shumë. Por, nëse do të arrijmë progres, kjo përfshinë atë lloj bashkëpunimi. Kjo është gjëja kryesore. Por, kur vjen puna te situatat që po i flisnim, për Gjykatën Speciale në Sierra Leone, ku unë kam punuar, ose për Gjykatën Speciale për Kosovën, këto janë akuza që shkojnë në nivele relativisht të larta, dhe ne nuk mund të presim që ato të trajtohen thjesht nga gjykatat kombëtare.
KohaDitore: Çka do të thotë kur thoni nivele relativisht të larta? E dini kush do të jetë…
Ambassador Rapp: Pretendimet sigurisht rrjedhin nga Raporti i Marty-it. Këto pretendime ekzistojnë dhe nëse këto janë pretendimet atëherë çështja është se gjykata duhet të jetë e gatshme për t’i zbardhur ato. Mbajeni në mend se askush prej nesh – as unë, as askush prej nesh jashtë Task Forcës Hetuese Speciale, nuk e di se kush është në listë. Kjo punë do të bëhet në mënyrë profesionale bazuar në prova. Në fund të ditës, mund të jenë njerëz të nivelit të ultë që ndiqen, këtë nuk e dimë. Por, duhet të jetë një gjykatë që e ka kapacitetin të arrijë deri në nivel të lartë ose përndryshe nuk do të jetë e besueshme, nuk do ti qartësojë gjërat dhe ajo që është qenësore këtu për të ardhmen e Kosovës, është që të sqarohen gjërat. Që ta lëmë këtë prapa nesh dhe posaçërisht që Kosova, duke e miratuar legjislacionin e tregon veten që është e gatshme të ngritet, të trajtojë këtë përmes legjislacionit të nevojshëm, të ndërmarrë një veprim të guximshëm dhe kurajoz, pas të cilit, mendoj, nuk mund ta imagjinojë Këshillin e Evropës apo këdo tjetër të thotë mos e lejoni Kosovën këtu, sepse ja ku është një shtet që ka bërë më shumë se kushdo tjetër. Kjo është rruga që Kosova, mendoj, të ecë përpara në komunitetin e kombeve. Duke e pastruar këtë problem dhe duke e trajtuar atë.
KohaDitore: Pyetja e fundit, Ambasador. Nuk kemi problem, mendoj, me opozitën këtu, sepse, ajo është kundër Gjykatës, por opozita nuk i ka numrat ta pengojë themelimin e saj. Është koalicioni qeverisës që i ka numrat, por duket se po heziton, së paku një pjesë e tij. Mendoni se një vendim i këtij lloji mund të ndikoj në stabilitetin e brendshëm të qeverisë apo vendit? Apo, është kjo një gjë që duhet bërë, pa marrë parasysh pasojat?
Ambassador Rapp: Paj, kjo duhet të bëhet për të ardhmen e vendit, pa marrë parasysh gjërat. Mendoj, secili që është në një pozitë politike është në atë pozitë sepse e sheh një të ardhme për këtë vend dhe ata kanë një politikë të caktuar që duan ta ndjekin në kuptim të ekonomisë apo veprimeve qeverisëse në fusha të ndryshme dhe ata duan ti shohin ato duke përparuar. Por, ata duan ta shohin tërë Kosovën duke lëvizur përpara dhe duke u njohur nga e tërë bashkësia ndërkombëtare, dhe duke vënë kontakte të plota dhe përfshirëse me vendet tjera në Evropë dhe duke lëvizur përpara drejt BE-së. Të gjithë ata duan të shohin gjëra pozitive dhe rruga si mund të arrijnë aty është duke lëvizur në këtë legjislacion. E kuptoj se sa e vështirë është. Dua të sigurohem që njerëzit e kuptojnë se disa njerëz thonë se kjo është një ide e një parlamentari apo një tjetri. Kjo është diç që shumë parlamentarë do ta thonin nëse do të ishte e mundur të shmanget ky vendim, ata do ta shmangnin. Jemi nga ata në bashkësinë ndërkombëtare – posaçërisht qeveria e Shteteve të Bashkuara – që është përkrahëse kaq e fuqishme. Që vendosi në rrezik jetën e njerëzve që i shërbejnë asaj duke ndërmarrë veprime për të mbrojtur popullin e Kosovës nga spastrimi etnik, që përkrahu pavarësinë e Kosovës, dhe do të vazhdojë të përkrahë të ardhmen e këtij vendi. Ne jemi ata që vazhdojmë të themi se vërtetë kemi nevojë ta bëjmë këtë. Dhe, si mik, nëse nuk e bëni këtë, atëherë nuk do të jetë aq mirë për të ardhmen e këtij vendi.
KohaDitore: Besoni se ata do ta bëjnë këtë?
Ambassador Rapp: Po, besoj. Kjo është ajo që e dëgjova nga Kryetari i Kuvendit, dhe të tjerët. Deri në një masë, njerëzit thonë numëroji votat këtu, mund të kemi kaq, mund të kemi aq, mund të humbasim këtë apo atë person, janë këto sfida. Por, në fund të ditës, është një nga ato votimet ku – dhe këtë e kemi parë duke ndodhur në vende të ndryshme – dhe nuk dua të hyj në analogji historike, kur në fund njerëzit që e duan vendin e tyre disi ngriten dhe thonë se duhet ta ndërmarrim këtë veprim, dhe ata fitojnë mjaft vota për ta kryer punën. Dhe, unë, në esencë, jam këtu që të bisedoj me njerëzit rreth asaj se si tu ndihmojmë të arrijnë në atë pikë.
